weekendje Accra

Het weekend na oud&nieuw zou Balla naar Accra gaan om twee Nederlandse meisjes van het vliegveld op te halen, die vrijwilligerswerk in Cape Coast gaan doen. Voor ons was dit een mooie gelegenheid om het weekend ook naar Accra te gaan, de jongens van Cantonments waren namelijk erg teleurgesteld dat we kerst en oud&nieuw niet met hun hadden gevierd. Maar Balla bleek zaterdag pas laat op de dag te vertrekken, dat was voor ons niet zo gunstig omdat we dan door het donker moesten langs twee van de drukste punten van de stad. Dus vertrokken William, Sebastian en ik, zaterdag begin van de middag met de trotro richting Accra. Het eerste stuk van de weg is een en al kuilen en opwaaiend zand en het is niet eens zo heel vreemd om af en toe te twijfelen of de trotro (en jijzelf) de reis naar Accra wel zal overleven. Maar meestal sukkel je na een uurtje hobbelen wel in slaap, en dan merk je er niets meer van. Na een uur of drie bereikten we de voorsteden van Accra, maar hier staat het zo goed als altijd muur- en muurvast. De chauffeur besloot een zijweg te nemen om een stuk file in te halen, en deze weg ging dwars door een wijkje met zandwegen, smalle straatjes, en uiteraard de nodige hobbels en bobbels. Maar de trotro doorstond het parcours en we kwamen een stuk verder op de weg terecht. Uiteindelijk kwamen we aan op Kaneshie-market, en dit was de eerste keer zonder begeleiding van een Ghanees en het was enorm druk. Dus we waren extra voorzichtig, maar het ging eigenlijk heel goed en we hadden al snel de trotro naar Cirkle te pakken en van daaruit de trotro naar Darkuman. Het is best wel tof dat we ondertussen best wel goed de weg weten in die enorme chaos en drukte op de markets in Accra!
In het hostel kwamen we weer oude bekenden en nieuwe gezichten tegen, het is altijd zo leuk om te horen dat iedereen weer een andere reden heeft om hier te zijn en sommige mensen doen hele gave dingen. Een Zuid-Afrikaanse journalist was onderweg naar het muziekfestival in de woestijn bij Timbuktu toen zijn vlucht naar Mali werd geannuleerd en zo kwam hij hier ongepland drie dagen terecht. Twee duitse antropologie-studenten die in het noorden van Ghana, en Burkino Faso zaten en Accra veel te duur en niks aan vonden. Een duitser met Ghanese stief-familie, een Nederlander die vanaf Amersfoort naar hier op de motor is gekomen en zo is het weer een bonte verzameling aan mensen. Zondagavond hadden we Nana en Billy (twee superaardige Ghanezen die om de hoek wonen) een gitaar, een keyboard en een oude saxofoon meegebracht naar het dakterras en werd er gejamd. Het uitzicht op de lichtjes van Accra, de geluiden van de taxi’s, het briesje, de sfeer, het koude biertje, de bob marley songs; alles bij elkaar maakte het zo relaxed! We gaan echt graag naar dit hostel, andere gasten zeiden ook; geen een hostel waar iedereen meteen nieuwe gezichten een hand geeft en waar iedereen zo vriendelijk is.
Zondag ging Sebastian met een vriend mee die hem Accra liet ziet, en wij gingen naar Cantonments die een wedstrijd speelde dichtbij Labadi Beach. Vantevoren werd er uiteraard een lange, heftige kerkdienst gehouden en voor de wedstrijd werd er zoveel gebeden dat William en ik op een gegeven moment zoiets hadden van ‘oke, deze mensen zijn echt TE gelovig en ze bidden echt veeeeel en veels te veel. Dit is niet normaal meer.’ Uiteindelijk werd er dan gevoetbald en Cantonments kwam voor met 1-0, maar toen scoorde de tegenpartij. Maar iedereen was er heilig van overtuigd dat het buitenspel was, en dat de grensrechter onterecht zijn vlag omlaag had gehouden. Er volgden 10 minuten van getrek en geschreeuw en geduw, en de grensrechter werd bijna door zo’n tien man belaagd. Er werd nog lange tijd gediscussieerd, maar de grensrechter had ondertussen een politieagent bij hem staan en het spel kon weer verder. Het bleef uiteindelijk 1-1. En ook na de wedstrijd werden de grens- en scheidsrechter nog flink ondervraagt hoe dit nou kon. De emoties waren flink losgemaakt bij de Cantonments mensen. We aten wat fried rice met beef-sauce en vertrokken daarna richting het hostel.

Maandag gingen we sochtends naar Osu om even de westerse supermarkt van Accra te bekijken, genaamd Koala’s. Hier hebben ze alles wat een Nederlandse Albert Heijn zeg maar ook heeft, zelfs kaas en worst, wat hier verder echt nergens te vinden is. Doordat we ondertussen aan de Ghaneze prijzen gewend zijn, en sommige dingen ook gewoon belachelijk duur zijn in de supermarket stonden we echt met onze mond vol tanden bij de prijzen te kijken. Omgerekend: 11 euro voor een fles Head&Shoulders shampoo, 15 euro voor een engels tijdschrift, 10 euro voor een pak Kellogs Cornflakes. Uiteindelijk verlieten we de winkel met een scheerapparaat voor William en een pakje om pudding te maken voor 75 eurocent. Die ‘luxe’ spullen zijn fijn om te hebben maar het moet wel betaalbaar blijven, en we kunnen uiteraard prima zonder!
Sebastian wou vandaag perse terug naar Fosu en die pakte dus de trotro richting huis. Wij gingen naar Makola market om een legging, en een voetbaltenue te scoren. We gingen samen met Zola, een van de cantonment-jongens en dat was wel weer erg fijn omdat ze hier wel erg van het lastigvallen zijn. Je word soms aan je arm getrokken en vaak nageroepen, maar het beste is om het allemaal te negeren. De voorjekijkendoorlopen-techniek werkt hier goed!
Daarna gingen we nog even naar het voetbalveld waar een wedstrijd werd gespeeld, fried rice met beef sauce gegeten en de taxi weer naar het hostel gepakt.