Kakum, Cape Coast, slavenforten en het strand.

De dag was nog niet begonnen, 5:00 uur, of de eerste tegenslag was diende zich al aan. William had behoorlijke buikpijn en maagloop, wat niet echt goed uitkomt wanneer je een dag wil gaan reizen. Even hebben we overwogen om thuis te blijven, maar uiteindelijk zaten we 6 uur dan toch in de taxi.
We hadden eigenlijk 6:00 uur afgesproken met Sebastian, maar omdat Balla, de man van onze organisatie, die ochtend belde dat hij ook meeging hadden we de verwachting dat half 7 ook wel goed zou zijn.
Eenmaal aangekomen in Foso bleek onze gedachtegang te kloppen. Sebastian was al een half uur aan het wachten, hij had het kunnen weten, maar van Balla ontbrak nog ieder spoor. Toch om 7 uur waren we compleet en vertrokken we met een ietwat mokkende Sebastian per trotro naar Cape Coast.
De reis van Foso naar Cape Coast duurt ongeveer een uur en kost €1,20. Het vervoer is hier dus echt spot goedkoop, zeker wanneer je het vergelijkt met eenzelfde rit met de taxi.
Rond een uur of 8 kwamen we aan in Cape Coast, waar we eerst even naar de immigration office gingen om Sebastian’s paspoort op te halen. Helaas de office was pas open vanaf 10 over half 9, wat wel eens 9 of half 10 zou kunnen worden. Wel werd ons verzocht was dat we ruim voor 4 uur moesten komen, want 4 uur zouden ze gesloten zijn. Typisch Afrikaans!
Toch maar eerst naar Kakum dan. We namen een taxi en ongeveer 45 minuten later zaten we vrij plotseling midden in het regenwoud.
Met een mooi verhaal van Balla konden we het park een stuk goedkoper betreden dan normaal gesproken, omdat we vanaf dat moment allemaal in het ziekenhuis werkte en dat als studie deden. Hij kon ze helaas niet wijsmaken dat we zwart waren, want ook voor Ghanezen is een andere prijs dan voor Europeanen.
Kakum, een leuk park voor een paar mooie foto’s, een leuk kijkje in het regenwoud en bekend om zijn canopy-walk. Aan de hand van 8 touwbruggen hoog in de bomen krijg je een mooi zicht over het nog enigszins ongerepte woud. Dieren zijn er ook, maar meer dan een paar vlinders zijn we niet tegengekomen. Al met al een leuke belevenis, maar Balla zag de wandeling door het woud zelf niet meer zitten en dus gingen we weer terug naar Cape Coast.
In Cape Coast hebben we een indrukwekkend bezoek gebracht aan het oude slavenfort van de stad. Hier hebben de Portugezen, Engelsen en Nederlanders in periodes flink huis gehouden. Het fort werd gebruikt als laatst tussen station voor het verschepen van de slaven naar Amerika kon beginnen. De gemiddelde verblijfsduur van de slaven was 6 weken en ze werden op geslacht ingedeeld. De vrouwen, vrijwel altijd naakt, werden in een iets betere cel bewaart dan de mannen, zij hadden er namelijk twee. De mannen hadden maar één cel, waar het licht via één raampje van hoogstens 20 bij 20 cm. Uit onderzoek is gebleken dat de hoeveelheid uitwerpselen tot ongeveer 50 cm boven de grond in de cel lag. Dit houdt dus in dat de slaven tot ongeveer hun middel in de shit stonden. Ook was de cel zo klein dat de mensen zich er niet in konden bewegen omdat ze met teveel in deze cel zaten.
Wat een logisch gevolg is van teveel mensen in een te kleine ruimte is dat er ruzie uitbreekt. Hier was echter een goede oplossing op gevonden. De ruzie makers werden in een aparte cel gestopt, afgesloten door drie deuren van de buitenwereld zonder ramen. Ze werden hier aan kettingen ingelegd en kregen geen eten of water. De cel werd pas leeggehaald als de laatste van de soms wel 15 gevangenen in deze cel dood was. De cel zal niet groter geweest zijn dan 2 bij 3 meter.
Dit zijn enkele van de vele schrikwekkende verhalen die we gehoord hebben tijdens de rondleiding door dit fort. Eigenlijk kan je geen ander gevoel hebben dan schaamte voor je eigen voorvaderen die zo met mensen omgegaan zijn.
Na de rondleiding door het fort zijn we lekker gaan lunchen en hebben we even uitgewaaid op het strand. Het strand van Cape Coast heeft grote golven en is bezaaid met vissersboten, visnetten en…. Blanken!
Al met al hebben we een super dag gehad, veel gelachen en ook nog wat geleerd. We konden dus met een voldaan gevoel de trotro in op weg naar huis.