23-11-2011

Ondanks een uur vertraging op Schiphol door de mist ging onze reis super. In Londen aangekomen vonden we al snel de goede gate voor de vlucht naar Accra en niet veel later konden we al boarden. Nu merkte je al dat je onderweg was naar een heel ander land, in het vliegtuig stond iedereen met elkaar te kletsen en kinderen renden door de gangpaden. Na een hele mooie zonsondergang vanuit het vliegtuig en twee films verder kwamen we aan in Accra. Er stond een lange rij bij de immigratiedienst, maar daarna konden we snel onze bagage van de band pakken en doorlopen. Natuurlijk werd er even in de grote volle tassen gekeken, maar het was allemaal prima. We werden opgewacht door een taxi die door het hostel was gestuurd, we moesten even proppen en uiteindelijk zat Nadiah als een sardientje achterin, maar de wind door het raampje en de muziek uit de speakers maakte veel goed.
De Ghanese wegen zijn niet zo fantastisch en om het plaatje compleet te maken kreeg de auto een klapband, waardoor de rit werd meteen duurder werd, maar de auto reed nog en zo kwamen we uiteindelijk toch bij het hostel aan. We werden ontvangen door uncle, die vertelde dat we een kamer beneden kregen omdat hij toch echt geen zin had om al die tassen naar boven te slepen en ik geef hem geen ongelijk. Helaas kon hij de sleutel van de kamer niet vinden, dus kregen we een andere kamer die eigenlijk vier personen kan herbergen.. De kamer is prima, we hebben een soort van driepersoonsbed en nog een stapelbed. Ook hebben we een eigen douche en wc, dus voor ons als verwende Nederlanders is dit een mooie opstap naar ons, waarschijnlijke, primitieve onderkomen in Akonfudi!