25-11-2011

Vandaag een beetje uitgeslapen, vooral William dan. We deden het rustig aan en gingen aan het eind van de ochtend op zoek naar een ontbijtje dat geen rijst of kip bevatte. We kwamen uit op een soort van oliebol, heel stevig deeg gefrituurd in een grote pan met olie. Het is een beetje zoetig, maar vult enorm en na een halve oliebol hadden we allebei buikpijn.
’s Middags wat uitgerust, het was erg warm. Rond twee uur besloten we de trotro te pakken richting, een uurtje reistijd en dan waren we rond drie uur bij Cantonments. Dachten we. Het was erg rustig bij de trotro stop in Darkuman en het busje nam nu ook een veel langere (om)weg, zodat er meer mensen in- en uit konden stappen. Maar toen we dichterbij Cirkle kwamen begon de drukte, enorme file! Het is wel grappig, als de auto’s stilstaan gaan mensen uit de trotro stappen om te lopen aangezien zij doorhadden dat dit nog wel even ging duren. Tussen de stilstaande auto’s lopen vrouwen met water, die verkochten erg goed. En met wat verkoelend water wachten we rustig af tot er weer kon worden gereden, maar toen wou de trotro niet meer. de bestuurderstoel werd naar voren geschoven en daaronder werd wat losgetrokken en vastgezet en na een paar keer proberen startte de motor weer, en we konden weer verder. Op cirkle ging het deze keer allemaal goed, we hadden ondertussen al bijna twee uur in de trotro gezeten en we liepen eigenlijk richting een taxi toen we iemand tegenkwamen die vertelde dat zijn trotro ook naar police hospital ging ( dat is bij cantonments). Deze kant op was het gelukkig niet zo vreselijk druk en al snel kwamen we bij het veld, maar daar waren de jongens van het eerste team niet te vinden! Het bleek dat ze sochtends een wedstrijd hadden gespeeld en vandaag dus niet trainde. Wel waren de juniorenteams onder 12 en onder 14 aan het trainen, we ontmoette hun trainer en drie volunteers van projects abroad, waarvan twee Nederlandse jongens. We zaten aan de rand van het veld in de schaduw en keken hoe de kleine jongens voetbalde. Ergens bij een huis stond muziek aan en het is leuk om te zien hoeveel ritme zelfs de jongste kinderen hier hebben. William voetbalde nog wat met een jongetje dat niet meetrainde en daarna besloten we terug te gaan, we aten nog wat in de wijk, waar ik het eten echt erg lekker vind. Rijst met kip en beef-sauce, salade en water waren er vandaag niet want de koelkast was kapot. Daarna gingen we terug met de trotro en… ja weer drukte, mensen duwden en trokken voor een plaatsje in de trotro. Gelukkig paste wij er zonder gedrang ook nog gewoon bij in. Maar op de weg was het ook weer druk, en het duurde weer lang voor we bij cirkle kwamen, ondertussen was het donker geworden en wat we daar bij de trotro opstapplaats aantroffen was echt ongelovelijk. Kriskras door elkaar stonden rijen, rijen, rijen,rijen,rijen en rijen mensen. Te wachten op de trotro. We konden op geen enkele manier een systeem ontdekken in deze chaos, terwijl we wel wisten waar onze trotro ongeveer zou vertrekken. Uiteindelijk vonden we uit in welke rij we moesten gaan staan om naar darkuman te komen, maar deze bleek oneindig en we besloten een taxi te nemen. Dit was ook niet gemakkelijk want veel taxis waren bezet en zagen je niet in het donker, uiteindelijk hielp een jongen ons en bracht een taxi ons naar Darkuman. Eindelijk waren we thuis! We aten een hapje en gingen ‘s avonds met A.K., Richard (een 50-er die opzoek is naar zichzelf) en Svend (een Deense kunstenaar, die erg droog is) naar Lovers Inn. Een bar waar de muziek hard staat en waar ghanese jongens poolen, dansen en bier drinken. Het was tenslotte vrijdagavond. We dronken er wat en hadden leuke gespreken en discussies over vanalles. Het is grappig om te merken dat je als Europeaan vaak toch een andere kijk hebt als een Afrikaan bij discussies.